Przed nami wielkie wyzwanie – przygotowanie społeczeństwa do życia w wielokulturowej wspólnocie. Obywatele społeczeństwa wielokulturowego winni chronić własną odrębność kulturową a jednocześnie rozumieć różnice kulturowe. I nie chodzi tu tylko o postawę tolerancji, czyli przyzwolenia na istnienie cudzej inności, ale o szacunek dla niej jako wartości wzbogacającej ową tożsamość. Kształtowanie i umacnianie takich postaw jest najpilniejszym wyzwaniem edukacji międzykulturowej. Ma to być proces permanentny, realizowany świadomie i programowo na różnych szczeblach systemu kształcenia i wychowania. Edukacja ta ma przywrócić wiarę w człowieka, jego moc wewnętrzną i uwrażliwić na potrzeby Innego. Chodzi tu przede wszystkim o uświadomienie społeczeństwu, że niebezpieczna jest zarówno afirmacja własnej odrębności kulturowej, jak też poddanie się procesom globalizacji i homogenizacji. Za najpilniejsze zadania tej edukacji uważa się dziś umacnianie więzi z własną kulturą, kształtowanie postaw otwartości i dialogu, ale przede wszystkim uczenie nowego myślenia o wzbogacającej roli inności i różnorodności. Ma to być edukacja nie tylko w duchu dialogu i tolerancji na inność, ale nowego myślenia o wzbogacającej roli inności i różnorodności.