-
Był asystentem profesora Kleinera. Wyjeżdżał na studia do Wiednia, Drezna i Paryża. Ogłaszał swe utwory w „Robotniku”, „Sygnałach” i „Kurierze Literacko-Naukowym”. W 1935 roku wydał w Zurychu pracę naukową z zakresu estetyki. Dwa tomiki jego wierszy spłonęły w 1939 roku w drukami Hoesicka. W czasie wędrówek po Siedmiogrodzie spotkał Imre Bognara, ostatniego żyjącego uczestnika walk 1848 roku, który jako kilkunastoletni chłopiec służył za przewodnika przy sztabie generała Bema; K. napisał potem powieść dla młodzieży „Żołnierz taty Bema”. W latach 1948—1950 jest dziekanem wydziału dziennikarskiego Akademii Nauk Politycznych. W 1949 roku otrzymuje Nagrodę Krytyki Filmowej. Następnie przez kilka lat pisze dla prasy i radia. Od 1956 roku tłumaczy klasyczną poezję węgierską, wydał m.in. „Tragedię człowieka” Imre Madacha.