Po czwarte, nauczyciel traktujący wielokulturową edukację jako ruch społeczny, uczy dzieci i młodzież politycznego działania, uczy jak występować we własnych interesach i jak ich bronić, zarówno w odniesieniu do jednostek, jak marginalizowanych grup.Zestawiając opisane elementy optowanego przez autorkę rozumienia edukacji wielokulturowej, skupione w cechach nauczyciela – rzeczywistego sprzymierzeńca swoich uczniów, w odniesieniu do roli i funkcji animatora współpracy środowiskowej, który pracuje w zróżnicowanym kulturowo, rozwarstwionym i często bardzo podzielonym środowisku, można przedstawić następująco:Animator – sprzymierzeniec negocjuje pomiędzy społecznością, w imieniu której działa, a utrzymującymi władzę. Pozostaje w opozycji wobec władzy. Stara się przezwyciężać przeszkody blokujące osiągnięcia edukacyjne jednostek i grup, odsłaniając je i pracując na zmianę procesów oraz struktur je tworzących.Pracuje w przymierzu ze społecznością, w której działa: niezależnie od aspiracji i środków gminy (programy, fundusze) dostrzega potencjał tkwiący w poszczególnych osobach i grupach, i organizuje sieć współpracy, bazując w tym na podstawach, istniejących już w lokalnej społeczności.