Uczy politycznego działania, występowania i bronienia interesów jednostek i grup w obliczu marginalizacji. Do czasu osiągnięcia samodzielności przez społeczność, występuje w jej imieniu, biorąc czynny udział w życiu obywatelskim (lokalnie i ponadlokalnie).Odkrywa istotę najważniejszych problemów wspólnoty i wskazuje drogi ich wspólnego rozwiązania.W ten sposób animator współpracy środowiskowej może realizować swoje najważniejsze zadania, związane z kształtowaniem partnerstwa edukacyjnego. Dosłownie i w przenośni wydeptywać ścieżki, budując więzi pomiędzy jednostkami oraz społecznymi podsystemami rodziny, szkoły i gminy.Opisem tej stylizacji w zakresie zachowań społecznych animatora partnerstwa edukacyjnego kończy się prezentacja pojęcia animacji współpracy środowiskowej. Znaczącym jej uzupełnieniem są teksty, zebrane na dalszych stronach tego opracowania. Wszystkie składają się, jak sądzę, na dość wnikliwy opis tego ciągle nowego, zrodzonego wskutek aktualnych uwarunkowań typu animacji, torującego sobie drogę wśród inaczej zorientowanych działań społecznych.