Edukacja kulturalna stanowi dziś jedną z kluczowych kategorii eksponowanych w debatach nad współczesnym i przyszłym kształtem naszej cywilizacji. Przypisuje się jej rangę priorytetową w budowaniu humanistycznego profilu ludzkości na miarę wyzwań nowej epoki.Wartość edukacji kulturalnej – jako szansy odradzania coraz bardziej niszczonej „tkanki ludzkiej” – podkreślana jest w tak ważnych dokumentach jak m.in. raporty Przyszłość świata, Edukacja dla Europy, Nauczanie i uczenie się – na drodze do uczącego się społeczeństwa, Edukacja. Jest w niej ukryty skarb. Problem ten poruszany jest także naukowej, na konferencjach, w dyskusjach tak na szczeblu centralnym, jak i lokalnym. W ostatnim czasie w naszym kraju stanowi aktualny temat w środowiskach nie tylko pedagogów, ale także przedstawicieli innych dyscyplin, pracowników instytucji kultury i oświaty, władz centralnych i samorządów lokalnych.Słyszymy zgodną opinię ekspertów, że dla edukacji kulturalnej alternatywy dziś nie ma. Jest już nie tylko potrzebą, ale koniecznością. Bez realizacji tego procesu nie zrozumiemy skomplikowanego świata, zagubimy się w chaosie wartości, nie będziemy umieli żyć w zgodzie z Innym i samym sobą, nie rozszyfrujemy języka mediów. Ulegniemy pokusie i zniewoleniu, zatracimy cechy ludzkie.