Wstępem do niej jest krótka wzmianka o pojęciu animacji oraz szczegółowych jej rodzajach, z którymi powiązana jest animacja współpracy środowiskowej. Z interpretacji tendencji w zakresie ich rozwoju w pewien sposób wynika ów nowy twór, jakim jest opisywany typ animacji. W społeczeństwie wiedzy, w którym żyjemy i w którym zaznaczają się te tendencje, edukacja jest bowiem szczególnie cenionym dobrem, a społeczna uwaga i wysiłki koncentrują się na optymalizacji warunków, w których ona przebiega, na czynieniu jej dobrem ogólnodostępnym.Z nastawień tych wyrasta, wiodąca dla animacji współpracy środowiskowej i stanowiąca jej główny cel, idea partnerstwa edukacyjnego, które wiązać ma środowiska edukacji, takie jak rodzina, szkoła i lokalna społeczność we współpracy, przynoszącej korzyści wszystkim zaangażowanym stronom. O tych zagadnieniach traktuje zasadnicza część tekstu.Kończy go opis roli i funkcji animatorów współpracy środowiskowej, których zbiorowy wysiłek – jak sugeruję – układa się w kształt ruchu społecznego, natomiast w wymiarze jednostkowym jest metodą społecznego działania, ale i stylem życia animatora, dla którego wartość ma zaangażowanie, aktywne uczestnictwo w świecie i samorealizacja poprzez dialog.