Przedstawię tu nieco szerzej jej koncepcję, w związku z tym, że może być ona pewnym punktem odniesienia dla obu kojarzonych z animacją współpracy środowiskowej i rolą animatora podejść, o których już wspomniałam. Mianowicie, w ujęciu społecznym może się ona jawić jako ruch społeczny, w jednostkowym, jako styl mieszczenia się w świecie, słowami Sleeter: bycia sprzymierzeńcem, zaangażowanym w życie. Sprzymierzeńca opisuje ona jak fenomen. Zainteresowana nauczycielem, koncentruje się w tym opisie na realiach życia zawodowego ściśle określonej grupy profesjonalistów. Jednak postrzegając wiele analogii oraz możliwości kontekstowych przeniesień, nietrudno odnieść mówienie Sleeter o nauczycielu-sprzymierzeńcu, pracującemu w wielokulturowej społeczności, do aktywności animatora współpracy środowiskowej. W ten sposób postępuję, rozwijając dalszą partię tekstu.