Animacja współpracy środowiskowej ma doniosłe znaczenie w upowszechnianiu edukacji i kultury. Chodzi tu o różne grupy ludzi zamieszkujących wieś, gminę, osiedle, małe miasto. W tych środowiskach występuje na ogół taki układ stosunków społecznych, iż między członkami tych grup wytwarza się więź, poszczególne jednostki identyfikują się z daną miejscowością i grupą, do której przynależą. Trafnie ujęła ten problem Małgorzata Kopczyńska podkreślając, iż rozwój, rolę i miejsce animacji oraz powstanie zawodu animatora „warunkują problemy ‘rozbitego społeczeństwa’, którego cechą jest rozpad tradycyjnych form społecznych, kryzysy ekonomiczne, polityczne, moralne, społeczne, kulturalne. Są to problemy społeczeństwa masowego: poczucie utraty tożsamości, nieprzystosowania, patologie społeczne, dewiacja, sformalizowane, nieautentyczne, związane także z dezintegracją funkcji życiowych, komunikowanie się samotnego tłumu”.