W sugestywnym modelu, ilustrującym teorię pokrywających się sfer wpływów, przestrzeń ta jest częścią wspólną zbiorów, jakie stanowi rodzina, szkoła i gmina (lokalna wspólnota ze swoim samorządem). Koncepcja J. Epstein jest w USA bazą państwowych standardów w zakresie oceny programów partnerstwa, stanowiących element mierżenia jakości pracy szkoły. Ponadto, stała się podłożem licznych koncepcji i projektów edukacyjnych, funkcjonujących w ponad 40 krajach świata. Animacja współpracy środowiskowej oznacza zatem kształtowanie opisanego wyżej splotu środowisk edukacyjnych: rodziny, szkoły, gminy, ukazującego się w kilku charakterystycznych aspektach: jako stosunki interpersonalne (relacje pomiędzy uczniami, nauczycielami, rodzicami, członkami bliższego i dalszego otoczenia społecznego), jako rodzaj spółki, w której partnerzy są beneficjentami (udziałowcami, czerpiącymi z niej korzyści), jako forma stosunków społecznych (wspólnota).Wieloaspektowość, cechująca animację współpracy środowiskowej sprawia, że nie można jej zamknąć w pojęciu metody Może nią być, jednak w bardzo zawężonym znaczeniu. Animacja współpracy środowiskowej nie jest z metodą tożsama.