Jeśli wielokulturowa edukacja postrzegana jest jako ruch lub też w związku z innymi ruchami społecznymi, dyskusja wokół niej przebiega w oderwaniu od wcześniej wyróżnionych podejść – terapii, metodyki nauczania i akademickiego dyskursu. Sleeter osadza pojęcie ruchu społecznego w kontekstach ideologicznych i politycznych, eksponując relacje władzy, zachodzące wskutek jego narodzin i funkcjonowania. To rodzaj wyzwania podejmowanego przez obejmujących władzę w imieniu opanowanych. Celem ruchów jest zawsze redystrybucja władzy i środków przez konfrontacje relacji władzy. Dominujący kolektyw oczekuje w nich zdefiniowania wobec mas, skonstruowania ideologii, w której powstała definicja będzie miała sens, oraz osiągnięcia hegemonii (ideologia porywa ludzi, którzy akceptując ją, działają zgodnie z jej nakazami, rozumiejąc to jako swoje naturalne zachowanie). W społecznych ruchach cel nie jest osiągany wskutek jakiejś określonej zmiany politycznej.