Stosunkowo niedawno psychologowie zajęli się takimi zachowaniami, które określa się przymiotnikiem asertywne. Biorąc pod uwagę znaczenie zachowań asertywnych w stosunkach z innymi, a także ich rolę dla każdego z nas, modyfikacjom tych zachowań chciałbym poświęcić .Uwzględniając fakt, że przymiotnik „asertywny” nie jest używany w mowie potocznej, a — co więcej — nie znajdziemy go w słowniku wyrazów obcych (najbliższy termin to „asercja”, czyli „przekonanie, przeświadczenie towarzyszące sądom wydanym w odróżnieniu od pomyślanych tylko” (Słownik wyrazów obcych,Warszawa 1971, PWN, s. 50), Czytelnik mógłby na wstępie oczekiwać definicji zachowań asertywnych. Pójdziemy jednak nieco inną drogą, a mianowicie opiszemy kilka zachowań nieasertyw- nych, żeby potem omówić zachowania asertywne. W tym celu posłużymy się kilkoma przykładami.Przykład I. Czas akcji — koło Nowego Roku. Dzwonienie do drzwi. Właściciel otwiera drzwi i widzi dwóch mężczyzn ubranych w stroje kominiarskie, lekko chwiejących się na nogach, głosy niezbyt wyraźne, co może wskazywać na to, że znajdują się pod wpływem alkoholu.